جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه فارسی : هانس اورس فون بالتاسار و تئودور آدورنو اغلب در یک شرکت ذکر نمی شوند. در حالی که بدون شک متفاوت است، من استدلال می کنم که تشخیص های کلی آنها از شرایط پدیدارشناختی کنونی به شدت تأیید کننده است. هر دو تجربه کنونی را آسیب دیده می بینند و این آسیب در از دست دادن شناخت ما از حضور پنهان یا ظاهر آشکار است. این امر با نوعی «فراموشی» امکان‌پذیر شده است که عمدتاً با عبارات روان‌شناختی درک نمی‌شود، اما از نظر تاریخی، از طریق ظهور مفاهیم کاملاً مدرن از هنر و زیبایی‌شناسی مشهود است. از طریق کاوش در این پیوندها در رابطه با مفاهیم آنها از «هاله» و «جلال»، من پیشنهاد می‌کنم که نه تنها الهیات و نظریه انتقادی می‌توانند پشتیبان یکدیگر باشند، بلکه زیبایی‌شناسی الهیاتی محور مسیح‌شناسی، امکاناتی را برای بازیابی انتقادی تجربه واقعی ارائه می‌دهد.

ترجمه ماشینی : فصل اول با ترسیم فلسفه توسعه لونرگان آغاز می شود. سپس این فلسفه را برای طیف وسیعی از ادبیات در مورد لطف به کار می‌گیرد و در داده‌های تاریخی، خط اساسی پیشرفت فکری را تشخیص می‌دهد. به همین دلیل، این فصل یک روش ژنتیکی را پیاده سازی می کند. به طور خاص، این فصل یک چارچوب توضیحی برای درک جابجایی معاصر متافیزیک مکتبی پیشنهاد می کند. توجه ویژه ای به مفهوم فیض به عنوان تجربه در رابطه با تحول الهیات به عنوان یک علم می شود. فصل اول یک روش ژنتیکی را برای ترسیم تحولات تاریخ الهیات فیض اجرا می کند. بخش آخر آن فصل خطوط اساسی تحولی را ترسیم می‌کند که انتقال از مرحله دوم به مرحله سوم معنا را امکان‌پذیر می‌سازد - تحولی که توصیف فیض را بر حسب آگاهی ممکن می‌سازد. فصل دوم به مسئله فیض و آگاهی در چارچوب اندیشه لونرگان می پردازد. در این فصل، من پیچیدگی‌ها و چالش‌های شناسایی و توصیف فیض را به‌عنوان داده‌ای از تجربه بشری آشکار می‌کنم. من همچنین سعی می‌کنم با ایجاد مجموعه‌ای از معیارهای هنجاری که به او در پیمایش این پیچیدگی‌ها و غلبه بر این چالش‌ها کمک می‌کند، راهنمایی‌هایی به محقق لونرگان ارائه کنم. این فصل تمرین الهیات بنیادی نیست، بلکه از منظر دیالکتیکی و روش شناختی نوشته شده است. کار دیالکتیکی و روش شناختی فصل دوم، کار فصل سوم را آماده می کند. فصل سوم الهیات فیض رهنر و لونرگان را با هم مقایسه می کند. این مقاله بر مقایسه مفهوم لونرگان از «عاشق بودن نامحدود» و مفهوم رهنر از «اگزیستانسیال ماوراء طبیعی» تمرکز می‌کند تا موقعیت مربوطه آنها را روشن کند و در نوشته‌هایشان به فیض وابستگی نشان دهد. فصل چهارم از روایت رهنر و لونرگان از فیض بر حسب تجربه استفاده می‌کند که در فصل سوم توسعه یافته است تا الهیات دینی را بسازد که به چالش‌های ناشی از پست مدرنیسم پاسخ می‌دهد. تز من در فصل چهارم این است که الهیات فیض رهنر و لونرگان می تواند مفهوم آگاهی مشترک از فیض را پایه گذاری کند و ادعای تنوع واقعی تجربیات دینی را جدی بگیرد.

ترجمه ماشینی : مسئله این پایان نامه بررسی تغییرات در رشد فلسفی جوزیا رویس با اشاره ویژه به تأثیر این تغییرات بر وضعیت فرد است. روش اتخاذ شده در این تحقیق ابتدا توسعه رویس را به دو دوره تقسیم کرد. دوره پیشین به عنوان دوره قبل از بیان دیدگاه‌هایی تعریف می‌شود که به طور خاص با جهت‌گیری جدید فلسفه او پیرامون مفهوم «جامعه» مرتبط هستند. دوره بعد با انتشار سخنرانی های هیبرت به عنوان مسئله مسیحیت در سال 1913 بیان صریح داشت. آخرین فلسفه او این بحث مطرح می شود که آخرین فلسفه رویس توسط شاگردان رویس مورد غفلت جدی قرار گرفته است. بنابراین، به این امید که کلیشه‌ای تاریخی رویس را بر اساس دوره قبلی‌اش تصحیح کنیم و با این اطمینان که دوره بعدی او شامل کمک‌های ارزنده‌ای برای پرداختن به مسائل فلسفی کنونی است، نتیجه‌گیری می‌شود.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به یکی از مشکلات کلاسیک فلسفی و کلامی زبان دینی می پردازد، یعنی چگونگی صحبت معنادار در مورد موضوعاتی که به نظر غیرقابل بیان به نظر می رسد. در حالی که این مشکل به طور گسترده در ادبیات مختلف در فرهنگ ها مورد توجه قرار می گیرد، به ویژه در رابطه با هماهنگ کردن دیدگاه های الهیاتی، فلسفی و زبانی همچنان ادامه دارد. این پایان نامه استدلال می کند که (1) زبان به بهترین شکل به عنوان گونه ای از آیین ها درک می شود. (2) زبان دینی به گونه‌ای که فهمیده می‌شود، با واقعیت‌های دینی و در مورد آن به طور ضمیمه صحبت می‌کند، یعنی گویی می‌توان درباره چنین واقعیت‌هایی صحبت کرد. و (iii) این شیوه درک زبان هماهنگی بیشتری را در میان رویکردهای فلسفی و زبانی به دست می آورد و در عین حال به درجاتی از کلیت بین فرهنگی دست می یابد. بحث با مقایسه ای بین فرهنگی بین نظریه های آیینی علمی اجتماعی مدرن، به ویژه نظریه روی آ. راپاپورت، و نظریه آیینی کنفوسیوس سونزی آغاز می شود. این امر یک نظریه بدیع از مناسک را ایجاد می کند که می تواند نظریات زبان را درگیر کند که در زبان شناسی مدرن، فلسفه زبان، منطق و هرمنوتیک ظهور کرده اند. نشانه‌شناسی چارلز سندرز پیرس، چارچوب وحدت‌بخشی را برای این نظریه فراهم می‌کند، که منجر به اولین نتیجه می‌شود که زبان را می‌توان به‌عنوان گونه‌ای از مناسک درک کرد. هنگامی که زبان به عنوان آیینی درک می شود، گزینه های متعددی برای تفسیر گفتار مذهبی به عنوان معنادار وجود دارد. تحلیل این جایگزین‌ها بر اساس اصطلاحاتی که هیلاری پاتنم از نظر معنایی آن را مشخص کرده است، به این نتیجه می‌رسد که زبان، بینش‌های الهیاتی را به همان شیوه‌ای که هر چیز دیگری را بیان می‌کند، بیان می‌کند: گویی واقعیت و عناصر آن، روشی هستند که شکل و فرآیند زبان آن‌ها را تفسیر و ارائه می‌کند. این تحلیل هم نقد زبان را که در چرخش زبانی درک می شود، به ویژه توسط ترنس دبلیو دیکن و دانیل ال. اورت، پیش می برد و نتیجه گیری دوم و سوم این پایان نامه را ایجاد می کند. نظریه پیشنهادی زبان به مثابه آیین به توسعه بیشتر در جهت‌های فلسفه ذهن، نشانه‌شناسی متافیزیکی زیربنایی و منطق تطبیقی ​​نیاز دارد. اما این یک راه حل جدید برای یک مشکل دیرینه در زبان دینی است که برای طیف گسترده ای از زمینه های مذهبی-فرهنگی قابل استفاده است و قادر به ثبت بینش از چندین حوزه انضباطی مرتبط است.

ترجمه ماشینی : محققان مدت‌هاست که بی‌اعتنایی اومانیست‌ها به مکتب‌گرایی را یکی از ویژگی‌های متمایز تفکر و فرهنگ رنسانس ایتالیا می‌دانند. پل کریستلر نشان داده است که در حمله به مکتب گرایی، اومانیست ها با رشته ای که مدت ها در دانشگاه های ایتالیا جا افتاده بود، مخالفت نمی کردند، بلکه با رشته ای مخالف بودند که همزمان با اومانیسم شکوفا شد. مطالعه من در مورد فرا آنتونیو دا رو، O.F.M. (حدود 1395-حدود 1447) و سه گفت و گوی او علیه لاکتانتیوس نشان می دهد که مدرسی و اومانیسم اغلب آنقدر که انسان گرایان گاهی ما را به این باور رسانده اند، در تضاد رادیکال با یکدیگر قرار نداشتند. اگرچه برخی از انسان‌گرایان با مکتب‌گرایی دشمنی داشتند، اما من استدلال می‌کنم که ارزش نسبی Studia humanitatis و scholasticism در میان خود اومانیست‌ها یک سوال حل‌نشده باقی مانده است. این مطالعه به بررسی ایده‌ها، رویدادها و بحث‌هایی می‌پردازد که افکار و ارزش‌های رو را شکل دادند. همچنین ثروت پدر لاتین، لاکتانتیوس (حدود 240 پس از میلاد - حدود 325) را بررسی می کند که توسط اومانیست ها به عنوان "سیسرون مسیحی" مورد احترام قرار گرفت. من معتقدم که محبوبیت او در دوران رنسانس به سرعت افزایش یافت، زیرا افرادی که در یک فرهنگ شهری و به طور فزاینده سکولار زندگی می‌کردند به سمت شناسایی پرستش واقعی او با vita activa به جای vita contemplativa کشیده شدند. به همین ترتیب، آنها توضیح او را از تعلیم مسیحی جذاب یافتند زیرا او آن را به عنوان بخشی از تاریخ ادیان و نه به عنوان انتزاعات متافیزیکی ارائه کرد. این مطالعه بر شمارش، تحلیل و رد برخی از اشتباهات لاکتانتیوس در فلسفه طبیعی، فلسفه اخلاق، متافیزیک و الهیات توسط رو تاکید می کند. رو اظهار داشت که لاکتانتیوس در هر یک از این زمینه ها دچار اشتباه شد زیرا فلسفه را رد می کرد و بی پروا به دنبال بلاغت می رفت. علاوه بر این، من استدلال می‌کنم که رو این انتقاد را هم عموماً متوجه بسیاری از معاصران اومانیست خود - که رو آشکارا به آنها خطاب می‌کند - و هم به‌ویژه همکار معروف‌تر خود، لورنزا والا - را که او به شکلی رمزآلود انتقاد می‌کند، هدف قرار داده است. در مخالفت با والا، که از پدران به عنوان مدرکی استفاده می کرد که فلسفه در الهیات حقیقی جایی ندارد، رو ادعا می کند که پدران هر علم بشری، به ویژه فلسفه را در خدمت الهیات و بیان کتاب مقدس به خود اختصاص داده اند. زیرا پدران نه تنها الاهیات بلاغی و انسانی را مثال زدند، بلکه الهام بخش یک الهیات فلسفی و مکتبی نیز بودند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه اصل تابعیت را که در بدنه اندیشه اجتماعی کاتولیک بیان شده است، بررسی می کند و اعتبار آن را در ساختار حکومتی کلیسای کاتولیک بررسی می کند. توجه ویژه ای به جایگاه و نقش افراد غیر روحانی و پیامدهای تابعیت با توجه به اقتدار غیر روحانی و تصمیم گیری در کلیسا شده است. فصل اول به تشریح برخی از مشکلات حاکمیت کلیسایی امروزی پرداخته، وضعیت فعلی و نقش افراد غیر مذهبی را مورد بحث قرار می‌دهد و کاربرد تابعیت در کلیسا را ​​پیشنهاد می‌کند. فصل دوم مروری بر چگونگی درک افراد غیر مذهبی در طول تاریخ کلیسا تا به امروز ارائه می دهد. این فصل همچنین به بررسی درک جایگزینی از ماهیت و مکان افراد غیر مذهبی در کلیسا می پردازد که توسط الهیدانان آزادی خواه و فمینیست ارائه شده و در پاسخ به رسوایی آزار جنسی کشیش کشف شده در ایالات متحده ارائه شده است. فصل سوم به مسائل کلیسای شناسی و مرجعیت می پردازد. نویسنده استدلال می‌کند که بررسی ماهیت اقتدار دولتی و غیر روحانی فرصت‌های گسترده‌تری را برای افراد غیر عادی برای اعمال اقتدار اساسی در کلیسا نشان می‌دهد، که پایه‌های الهیاتی آن مبتنی بر یک کلیسای اجتماعی و حس فیدی است. فصل چهارم تاریخچه و توسعه تابعیت در سنت کاتولیک را ارائه می‌کند، که شامل خلاصه‌ای از استدلال‌ها در سطح ماژیستریال است که اعتبار کاربرد این اصل را در کلیسا تأیید و اعتراض می‌کند. نویسنده اظهار می دارد که بر اساس کلیسای شناسی جامعه و درک تازه از اقتدار ماژیستریال و غیر روحانی، تابعیت یک اصل معتبر با توجه به حکومت کلیسا است که به افراد غیر عادی اجازه می دهد تا نقش اساسی در تصمیم گیری در کلیسا ایفا کنند. فصل آخر فرعیت را در ارتباط با اصول عدالت، کرامت انسانی، خیر عمومی و همبستگی قرار می دهد. روش‌های مشخصی را پیشنهاد می‌کند که کلیسا ممکن است به منظور انعکاس تابعیت در حکومت کلیسایی اتخاذ کند. و مفاهیمی را برای روحانیون، مذهبی ها و کلیسا به طور کلی مورد بحث قرار می دهد

ترجمه ماشینی : بسیاری از متکلمان عملی به جایگاه مرکزی حکمت عملی (فرونسیس) در هرمنوتیک خود اذعان کرده اند. این تصدیق به گفتگوی پررونق بین الهیات عملی و اخلاق، فلسفه، الهیات نظام مند و علوم اجتماعی نسبت داده شده است. با این حال، رویکردهای کمتری به الهیات عملی، معنویت مسیحی، و به ویژه تمرین تشخیص، را در شکل دادن به چارچوب های هرمنوتیکی خود درگیر کرده است. این پایان نامه به مطالعه الهیات عملی و هرمنوتیک الهیات عملی اولاً از طریق بررسی انتقادی - اعترافی رابطه بین تمرین تشخیص در معنویت مسیحی و حکمت عملی و دوم از طریق شکل گیری هرمنوتیک الهیات عملی تشخیص کمک می کند. این پایان نامه استدلال می کند که حکمت عملی بر اساس سنت ساخته شده است، و در سنت مسیحی، حکمت عملی با تمرین تشخیص مشخص می شود. برای این منظور، پایان نامه به بررسی دو رویکرد متفاوت به الهیات عملی رایج در زمینه آمریکایی (رویکرد انتقادی-همبستگی و رویکرد انتقادی-اعترافانه) و شیوه های متفاوتی که حکمت عملی در این رویکردها درک می شود، می پردازد. پایان‌نامه سپس استدلال می‌کند که اگر حکمت عملی برای هرمنوتیک الهیات عملی محور است، و حکمت در سنت مسیحی با توجه به فعل روح‌القدس و تشخیص آن مشخص می‌شود، پس الهیات عملی در سنت مسیحی باید تشخیص روح‌القدس را در خود تمرین کند. هرمنوتیک با توجه به این موضوع، پایان نامه تشخیص را به عنوان یک عمل، فضیلت و روش تحقیق در سنت های معنوی مسیحی بزرگان صحرای قرن چهارم مصر، بندیکت نورسیا و ایگناتیوس لویولا بررسی می کند. سپس شیوه‌های تشخیصی که در میان این شخصیت‌ها یافت می‌شود، نقش مهمی در توسعه هرمنوتیک تشخیص در بقیه پایان‌نامه دارد. هرمنوتیک الهیات عملی و حکمت عملی بیش از یک روش تحقیق است، بلکه یک فضیلت و عمل است که توسط جوامع مسیحی تجسم یافته و توسط سنت مسیحی ساخته شده است. به دنبال این درک از حکمت و تأمل عملی الهیاتی، پایان نامه کمک هایی را که هرمنوتیک تشخیص می تواند برای دانش الهیاتی، از جمله آموزش، از طریق توجه به زمینه، حرکت روح القدس، و ابعاد عاطفی شناخت، با اشاره خاص به شکل گیری خرد.

ترجمه ماشینی : روفوس متیو جونز، 1863-1948، یکی از تأثیرگذارترین کویکرهای قرن گذشته بود. به عنوان ویراستار، معلم فلسفه، مؤسس و رئیس کمیته خدمات دوستان آمریکایی، مورخ عرفان و کواکریزم، رهبر فعال و پویا در انجمن دوستان و در پروتستانیسم، به مقام رهبری در جامعه دوستان رسید. کلیسا و جامعه معاصر مطالعات اندیشه او تا به امروز فقط تا حدی به اخلاق او می پردازد. بنابراین، پژوهش حاضر سعی دارد: (1) اخلاق مسیحی او را بازسازی کند. (2) جستجوی ماهیت و میزان تأثیرات کلی و به ویژه کتاب مقدس. (3) نتیجه گیری در مورد ماهیت موقعیت اخلاقی خود در رابطه با کتاب مقدس. و در نهایت، (4) برای کمک به ارزیابی موقعیت خود در رابطه با کواکریسم و ​​کلیسای جهانی. اگرچه جونز هم اخلاق عمومی و هم اخلاق کتاب مقدس را تدریس می کرد، اما یک سیستم اخلاقی کامل منتشر نکرد. بنابراین خواندن، تجزیه و تحلیل، و مرتبط کردن آثار حجیم منتشر شده و منتشر نشده جونز به عنوان پایه ای برای بازسازی اخلاق او ضروری بوده است. این روش تجربی مستلزم جستجوی استقرایی و همبستگی متعاقب مقوله‌ها و اصولی بود که می‌توانست به‌طور منسجم، هرچند دلخواه، به‌عنوان پایه‌ای برای یافته‌های مرتبط عمل کند.

ترجمه ماشینی : معمولاً معتقدند که علت اصلی توسعه نیافتگی کمبود سرمایه است. این پایان نامه مبتنی بر مشاهده است که با وجود میلیاردها دلار کمک خارجی از اروپای غربی و آمریکای شمالی، توسعه نیافتگی در کنیا همچنان ادامه دارد. تمرکز اصلی این پایان نامه تلاش برای درک یک اقدام اصلاحی موثر در چنین وضعیت اقتصادی توسعه نیافتگی است. این پایان نامه به دنبال یافتن راه حلی برای توسعه نیافتگی با ابزار روش شناختی است که نشان می دهد چگونه یک درک جامع از توسعه انسانی مستلزم توسعه یکپارچه در کنیا است. پایان نامه و نمای کلی این پایان نامه در مقدمه آمده است. این ادعا که کنیا هنوز یک کشور در حال توسعه است در فصل اول نشان داده شده است. فصل دوم به دنبال درک جامعی از توسعه انسانی به عنوان توسعه یکپارچه با دیدگاهی برای غلبه بر توسعه نیافتگی در پرتو روش شناختی آموزه های اجتماعی کلیسا قبل از واتیکان دوم است. فصل سوم چنین درک جامعی را به عنوان مفهومی مبتنی بر حقوق از توسعه انسانی نشان می دهد. فصل چهارم تلاش می کند تا درک کل نگر پس از آشتی از توسعه انسانی را به عنوان توسعه یکپارچه با دیدگاه غلبه بر توسعه نیافتگی مشخص کند. فصل پنجم به دنبال راه حلی برای توسعه نیافتگی در چارچوب مفهومی درک مبتنی بر حقوق از توسعه انسانی به عنوان توسعه یکپارچه است. فصل ششم پایانی به دنبال زمینه سازی یافته های پایان نامه در زمینه تاریخی دولت-ملت کنیا است. این یک رویارویی بین فرهنگی بین سوسیالیسم آفریقایی و لیبرالیسم غربی را پیشنهاد می کند. این فصل با گزاره های دیگری برای تکمیل متقابل یا غنی سازی متقابل بین Weltanschauung آفریقایی و تفکر غربی، به عنوان مثال، در زمینه بین رشته ای اخلاق فرهنگ سازی شده آفریقایی، پایان می یابد.

ترجمه ماشینی : هدف اصلی این پایان نامه، ارزیابی مجدد نوشته های باطنی ژاکوب بوهمه، پدیده ای در ادبیات اواخر رنسانس آلمان است. پایان نامه به عنوان مطالعه بینامتنی به بررسی تأثیرات قبالا به عنوان منبع اصلی کار ژاکوب بومه می پردازد. به خوبی می‌دانیم که بوهم با قبالیست‌ها، دکتر بالتاسار والتر و آبراهام فرانکنبرگ در تماس بود، حتی اگر هیچ مدرک مستقیمی در مورد محتوای این گفتگوهای شفاهی وجود نداشته باشد. این مطالعه عمدتاً بر اساس شواهد درونی متن، به سه بخش تقسیم می‌شود: الف) قبالا و بوهم، نظریه‌ای مبتنی بر قطبیت هیچ و هستی را آموزش می‌دهند، یعنی الوهیت بی‌اساس در تهی هیچ، باید به گونه‌ای ماهیت پیدا کند. خدا، و به این ترتیب هویت پیدا می کند. (ب) آموزه‌های هر دو، قبالا و بومه، در کیهان‌شناسی به اوج خود می‌رسند، پیدایش «جهان» که توسط ده سفیرو قبالایی و ده شخصیت قدرتمند آتش بومه تشکیل شده است. کیهان‌ها در هر دو آموزه شامل چهره موازی انسان اولیه به عنوان ایده خدا در طبیعت و طبیعت در خدا است. ج) بارزترین پیوند بین قبالا و بوهم رویکرد آنها به مسئله شر است. بر خلاف فلسفه افلاطونی، شر وجود ماهوی خود را دارد. منشأ شر در درون نظم الهی قرار دارد، در درون خدا، جایی که شر کارکردهای ایجاد نظم در کیهان و ایجاد محدودیت برای یک الوهیت نامحدود را دارد. شر با همه پیامدهای اخلاقی اش تنها در انزوا از جایگاه اصلی خود در نظم کیهانی شکل می گیرد و بدین ترتیب نمایش وجودی انسان را آغاز می کند. بومه، کابالیست مسیحی، با این آموزه متافیزیکی، سنت فلسفی و هرمنوتیکی (شلینگ، نیچه، هایدگر) را آغاز می کند که هنوز در جریان است. در بحث کنونی در مورد نظریه ادبی، بوهم دوباره به عنوان یک قهرمان در توسعه پست مدرنیسم مهم است.